"Een zaak van leven en dood"

In 2 weken tijd heb ik twee bijzondere uitvoeringen beleefd die mij beiden, elk op eigen wijze, hebben geraakt. Op 14 oktober woonde ik in het Muziekgebouw aan het IJ in Amsterdam het programma "Een zaak van leven en dood" bij. Een prachtig samengesteld romantisch programma met werken van Mendelssohn, Brahms, Rheinberger en Janacek. Op lichtvoetige wijze, sprankelend en met een prachtige warme koorklank vertolkt door Capella Amsterdam o.l.v. een 'dansende' Daniel Reuss, begeleid door het Ives Ensemble en Gerard Bouwhuis. Zó is zingen verheven tot de meest ultieme uiting waar emotie en kunst één zijn, zoals ook leven en dood bij elkaar horen. Nog slechts 1 maal te horen: op vrijdag 4 november 2011 in de Pieterskerk in Utrecht. http://cappellaadam.wordpress.com/

 

Nu ben ik wel gewend aan het selecte publiek dat a capella muziek aantrekt, maar ik vind een halfvolle zaal in Amsterdam (notabene de thuisbasis van dit gerenomeerde kamerkoor) toch wel een zorgwekkende ontwikkeling en hoop dat dit in Vlissingen beter was en in Utrecht overtroffen wordt. Tegen beter weten in?

Had iedere zangliefhebber op 14 oktober dan soms wat anders te doen? Of was dit niet 'your cup of tea'? Of heeft het te maken met het nieuwe cultuurbeleid? Als volle zalen het criterium wordt voor subsidieverstrekking, dan heeft zelfs een gezelschap als Capella Amsterdam nog heel wat vrienden nodig om dit soort prachtige muziek te kunnen blijven uitvoeren en weten we over 100 jaar niet meer wie Rheinberger is! Alhoewel...zelfs met zijn 771 jaar jong schijnt deze al een Facebook profiel te hebben, dus er is nog hoop! http://www.youtube.com/watch?v=9Fn0wQwsKmE&noredirect=1

Van een halfvolle zaal was afgelopen weekend niets te merken bij het full house van de musical "Soldaat van Oranje". Entreeprijzen die € 50,- hoger lagen dan bij Capella Amsterdam, heel veel technisch vernuft, en naar mijn beleving vocaal gezien geen vergelijking! En toch kon ook deze vorm van kunstuiting mij boeien. Ook hier was het thema 'een zaak van leven en dood'. En 'wat kies jij in tijd van oorlog?' Het historisch perspectief van het verhaal van toen brengt de toeschouwer naar de keuzes waar wij vandaag de dag, op een andere manier, ook soms mee te maken hebben. Mooi bruggetje...

En daarnaast was het natuurlijk genieten van de bijzondere ontwikkeling op het gebied van de techniek in musicals. Zo begon ik 'eenvoudig' met A chorus line en 42nd Street, zag ik daarna het draaiend toneel bij Cats, de helicopter bij miss Saigon, een vliegende Tarzan en nu een draaiende theaterzaal met golvende Noordzee op toneel!

Maar de mens blijft mens, en ik houd geloof ik het meest van puur...