Maar folders hebben we uitgedeeld; de bezoekersaantallen op de website van Festival Vocallis piekten daags na het Orlando slotconcert behoorlijk! Enfin, niet alleen viel ik op door mijn plaatsing op de trappen, maar ook door mijn Hollandse tongval die meende de broer van Louis van Gaal te herkennen en daar ook zo nodig iets over moest zeggen. Het was 'm niet, maar gelukkig had de man het vaker gehoord.
Na een half uurtje marketing kocht ik, net als mijn slachtoffers, voor een prikkie een toegangskaartje voor het slotconcert en viel van de ene euforie in de andere. Het werd een avond van inspiratie, een feest van herkenning. Te beginnen met een festivalbezoeker die een rij voor mij zat, zich plots omdraaide en vroeg "bent u Jesje? Jesje Schalm?" Op mijn verwonderde en bevestigende antwoord stelde hij zich voor als Hans Crum. Ik had zijn gezicht niet direct herkend maar herkende zijn naam meteen: mijn favoriete Nederlandse leraar! Zo'n 32 jaar geleden kwam hij als guppie van 26 jaar naar het Hilversums Gymnasium; mijn klas behoorde tot zijn eerste lichting leerlingen; hij inspireerde mij tot schrijven en ja ... zelfs tot solo zingen bij het schoolcabaret. Met het grootste plezier gingen we, mede voor hem, zelfs op zondag naar school om voor het cabaret te oefenen. De kiem voor het zingen is daar geboren. En nu, zo veel jaar later en zo ver van huis, kom ik mijn inspirator opnieuw tegen en is die kiem uitgegroeid tot een beroepsmatige missie!
In de pauze heb ik hem dit getracht te duiden, maar het wonderlijke van deze ontmoeting liet zich niet goed in woorden verpakken.
1982
En dan: op het podium opent het concert met de Liebeslieder Waltzer van Brahms; één van de eerste liederen die ik met mijn eerste koor ooit zong. Ik kende ze nog allemaal en het was prachtig! En alsof het feest der herkenning nog niet compleet was: op het podium nóg een bekende. Achter de vleugel nam Frank van de Laar plaats, een jaargenoot van mij van diezelfde Hilversumse school. Net als door de andere ensembles werd er op hoogstaand niveau gemusiceerd. De musici ademden als één. Opnieuw besefte ik waarom ik zo van kamermuziek houd: samen musiceren zonder je te kunnen verschuilen achter een ander. Het geeft een andere intensiteit en een andere kwetsbaarheid. A night to remember à € 9,50. De onverwachte ontknopingen van deze wonderlijke avond maakten dat ik zingend naar huis ben gereden. Lieder ohne Worte...
